အလွၾကည့္ေဒ၀ီ

ငါက ..
ပလက္ေဖာင္းက .. လူ
( ဆင္းရဲသား ၊ အညတရ )
မင္း ၾကည္ျဖဴလို႔
ခ်စ္ခဲ့ၾကတာပါ .. ဟန္နီ။

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အစုတ္အျပတ္ .. ၀တ္
ဦးထုပ္ကို ငိုက္စိုက္ေဆာင္းထားရမွ၊
ငါ့ဦးေခါင္းနဲ႔
ငါ့ႏွလံုးသား
လံုျခံဳသြားတတ္ သူပါ ဟန္နီ ။

လူကံုထံေတြအလယ္
မင္းရဲ႕ ျဖဴ၀င္းႏုနယ္တဲ့
လက္ေမာင္း ေဖြးေဖြးေလးကို
ငါ .. ေဆးဆိုးမိခဲ့သလား ။

ႏိုင္ငံျခားျပန္
သူေဌးသားေတြၾကားမွာ ...
ကားတ၀ီ၀ီ
လက္ကိုင္ဖုန္း တျမည္ျမည္
မလုပ္ႏုိင္လုိ႔
ေလးတင္ခန္းမွာ ..
ငါလြမ္းရေတာ့မွာလား .. ဟန္နီ။

မင္း ေကာက္ခဲ့တာ
လမ္းေပၚက .. ေက်ာက္ခဲပါ။
စိန္တြဲလြဲ .. ေရႊတြဲလြဲ ေတြၾကား
ငါ့ကို
ေခၚမသြားပါနဲ႔ ...ဟန္နီ။

လမ္းေပၚက ေက်ာက္ခဲ
လမ္းေပၚမွာပဲ
ေနရဲပါတယ္။

အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတဲ့
ဥေရာပ ဦးေႏွာက္ေတြၾကားမွာ ..
ဟန္ဘာဂါကို
ရြရြေလးစားဖို႔
ငါ့လွ်ာဖ်ား
ခါးေနတုန္းပါပဲ .. ဟန္နီ။

ဟန္နီ ..
မင္းနဲ႔ .. ဆိုကၠားအတူတူ စီးခ်င္တယ္
မင္းနဲ႔ .. ဘတ္စ္ကားအတူတူ စီးခ်င္တယ္
မင္းနဲ႔ .. ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ထိုင္ခ်င္တယ္ ။

ေမေမက ..
ငါ့ကို
လမ္းေပၚမွာ ေမြးခဲ့တာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး ။
ဒါေပမဲ့ ..
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အေတြးအေခၚ
လမ္းေပၚကလူေတြအၾကား
နစ္ျမဳပ္ေဖ်ာ္စပ္ထားျပီးသားပါ။

အျမင္မတူလို႔
အသြင္စိမ္းမယ္ဆိုရင္လည္း
သိပ္ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့
အၾကင္နာသူစိမ္း .. (၀ါ)
မ်က္ရည္ထိန္းႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဒါေပမဲ့
မင္းခ်စ္လို႔
ေကာက္.ယူခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး
မင္း ဘ၀ထဲက ..
ေပ်ာက္ဆံုးသြာခဲ့ရင္ေတာင္
မင္းေရွ႔ဆက္မယ့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္အတြက္
မင္း .. ေျခေထာက္ေအာက္က
လမ္းခင္းတဲ့ ေက်ာက္ခဲအျဖစ္
ငါ..
ဆက္ရွိေနပါလိမ့္ဦးမယ္ ... ။
ဒါေပမဲ့ ...
မင္း ဖြဖြေလး မနင္းရ ...။ ။

ေမာင္လွမ်ဳိး