ဘ၀ ဆိုတာ ဘာေတြ ျဖစ္တက္လည္း ...

တက္လည္း တက္နိုင္လြန္းတယ္ ဗ်ာ ....

ရည္ရြယ္ထားတဲ ့အရာအားလံုးလည္း တကယ္တမ္းႀကံဳရေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ သက္သက္မ်ားမ်ားပါပဲ ....

ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ အေျခေနတစ္ခုမွာ ဘာမွလုပ္ခြင့္မရတာကေတာ့ ဆိုးလြန္းတဲ ့ အျဖစ္ပါပဲ ...

ေတာက္ !!!  တစ္ခ်က္ေခါက္ ...

တံေတြး ခါးခါးေတြကို ျမိဳခ် .. သက္ပ်င္းေမာေမာ ေတြနဲ ့အနာဂတ္ကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ....

၀ါး၀ါးနဲ ့ ..

ငါ ဘာလုပ္ရမလည္း ...

ငါ ဘာလုပ္ရမွာလည္း ....

ဘယ္ေတာ့မွမ်ား ဒီလို သက္ပ်င္း ရွည္ႀကီးေတြကေန ရံုးထြက္နိုင္မလည္း မသိပါဘူး ဗ်ာ ...

စိတ္ခ်ဥ္ကေတာ့ ေပါက္လာျပီး ...

လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္လိုက္ရလို ့ကေတာ့ ...

၀ူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

တိတ္တဆိတ္ပါပဲ ..

ကြဲေႀကေနတဲ ့ ရင္ခြင္တစ္စံုမွာ ...

ဒဏ္ခ်က္ေတြကေတာ့ မဆန္ ့နိုင္ပါပ ဲ ..

ဒူးေထာင္ခယျပီး

အႀကိမ္ႀကိမ္ရံႈးနိမ့္ေနတဲ ့...

ဒီ အသျပာဆိုတဲ ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးကို

ရြံရွာစြာ ..

"ေတာက္ "

တစ္ခ်က္ေခါက္ျပီး 

"ျဗစ္"  တံေတြးေထြးလိုက္ခ်င္တယ္ ..

ခက္တာက ..

ငါလည္း ဒီအသျပာ ဆိုတဲ ့ေငြကို

လိုေနတာေတာ့ ခက္တယ္ ...

့

တစ္ခန္းရပ္
ျပဇာတ္ဆိုရင္လည္း ..
ျပည္ဖံုးကားသာ
ခ်လိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္ ။

ဘ၀ ဆိုတာကလည္း
သူ႔အကန္႔နဲ႔ .. သူ
ေခြးသြားစိပ္ေတြနဲ႔
လည္ပတ္ေနသလိုမ်ဴိး
ႏွာေစး .. ေခ်ာင္းဆိုးဖို႔ေတာင္
အခ်ိန္မရေတာ့
ခက္တယ္ ။

ခ်စ္သူ ဆိုတာကလည္း
သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ .. သူ

အိပ္မက္ေတြ ထဲ
မ်က္ျဖဴလန္ေနသလိုမ်ဳိး
( စီးပြားေရးတိုးရွာေနရလို႔ )
ခ်ိန္းေတြ႔ ခိုးနမ္းဖို႔ေတာင္
အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့
ခက္တယ္ ။

ေလာက ဆိုတာကလည္း
သူ႔လွည့္ကြက္နဲ႔ .. သူ
မာယာ အေပါင္းနဲ႔
ခေညာင္းေနသလိုမ်ဳိး
(တန္ဖိုးမ်ားလြန္းတဲ့
ဇိမ္ခံကားၾကီးေတြနဲ႔ )
လက္ယပ္ေခၚကမ္းလွမ္း ဖို႔ရာ
အသျပာမရွိေတာ့

ရွက္တယ္ .. ။
(ေမာင္လွမ်ိဳး)

သၾကၤန္ေရာက္ၿပီ.............

သူမ်ားေၿပာလို့သာ လိုက္ေၿပာရတယ္

ဘယ္မွာလဲသၾကၤန္ အေငြ့ ့အသက္

သၾကၤန္ေတးသံ.......

သၾကၤန္စာ...............

သၾကၤန္အကေတြ............

သၾကၤန္ေ၇ဆို ေဝလာေဝးးးးးးးးးးးး

ပိေတာက္ပန္းေတာင္ အနံခံလို့မရ

ပံုကေလးနဲံ့ ေၿဖသိမ့္ရတဲ့ဘဝ

သၾကၤန္ ငိုခ်င္းေတာင္ ခ်လို့ရေတာ့မယ္

လြမ္းမိ
မင္းနဲ႔ဆံုခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ
မင္းနဲ႔ေ၀းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ
မင္းနဲ႔မေတြ႔ဆံုေသးမီအခ်ိန္ေတြ။ ။



ေမာင္ ဖတ္ဖို့

မထင္မွတ္ပဲ ေတြ့ဆံုခဲ့တယ္

မွတ္မွတ္ရရပါပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖူးခဲ့တယ္

မထင္မွတ္ပဲ ခြဲခြာသြားၿပန္တယ္

တသက္စာပါပဲ အမွတ္တရေတြ က်န္ခဲ့တယ္

ေတြ့ဆံုခ်ိန္ေတြ ကုန္လြယ္တယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္

ထြက္ခြာခ်ိန္က ပိုၿမန္လြန္းလွတယ္။။။။။။။။။။။။။။။

ကဗ်ာေတြလည္းအတူေရးဘူးတယ္

ေပါက္တတ္ကရေတြလည္း အတူလုပ္ဘူးတယ္

သူေ႒းေတြလိုလည္း အတူေနခဲ့ၾကဘူးတယ္

ဆင္းရဲလြန္းလို့ ထမင္းမစားပဲလဲ ေနခဲ့ၾကဘူးတယ္

ၿပန္ေတြးရင္ လြန္းစရာေတြ ထပ္ထပ္ေနလို့.................

လြန္းစရာေတြက မေတြးလည္း ထပ္ထပ္လာေနလို့

အဲဒါနဲ့ပဲ ပတ္ခ်ာလည္

နင္မရွိေတာ့တဲ့ ငါ့ဘဝ................

ဘာမွေတာ့မၿဖစ္သြားေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ တသသပါပဲ

မေၿဖနိုင္တဲ့ အေတြးေတြနဲ့ ငါေၿဖသိမ့္ေနရေပမယ့္

ေၿဖသိမ့္နိုင္မယ္လို့ေတာ့ မထင္ပါနဲ့ သူငယ္ခ်င္း

အင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ဒီခ်ိန္ဆို နင္ကေတာ့ ငါေၿပာတာ ေတြ နားမလည္တဲ့ ဘံုဘဝကေန

ငါ့ကိုမ်ားမ်က္စိေနာက္ေနမလား...............

မေသခ်ာတာေတြ သိပ္မ်ားတဲ့ ဘဝၾကီးမွာ

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့

တစ္ေန့က်ရင္ ငါ့ကိုလည္း နင့္လိုပဲ တစ္ၿခားလူေတြက လြမ္းၾကအုန္းမွာေနာ္

အဲဒီ့အခ်ိန္က်ရင္၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊

အဲဒီ့အခ်ိန္က်ရင္၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊ငါကေတာ့့့့့့့့့့့့့့့------------------------------

အရင္လိုပါပဲ....
ထြက္ေနက် ေနကထြက္လာေတာ့

ေရာက္ေနက် ဒီမနက္ပဲ

ရုပ္ၾကီးဖ်က္ျပီးေရာက္လာတယ္ (သိတာေပါ့)

ၾကားေနက် အသံေတြနဲ့အတူ

နုိးေနက်အတိုင္းပဲ နုိးလာခဲ့...

လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရင္း

သတိရေနက် နာမည္တစ္ခု

နႈတ္ခမ္း၀..ေရာက္..အ..လာ..

အဲ့ဒီ့မွာ ျဂိဳဟ္ပတ္လမ္းေတြ စ လြဲေတာ့တာပဲ.....။



မင္းမွမရွိေတာ့တာ..

ၾကိဳး ခဏ ခဏ ျပတ္လြန္းတဲ့ ဂစ္တာကိုပဲ

တူနဲ႕ရုိက္ျပီး ဆံုးမမယ္

ကီးတစ္လံုးလဲျပီး

ၾကိဳးတစ္စံုေျပာင္းတပ္တယ္

ဒါပဲ...

မနက္ျဖန္မွာ မင္းအတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေပါ့



မင္းကိုလြမ္းတဲ့ အလြမ္း

ဘယ္လိုမ်ားၾကမ္းရပါ့

ဂေရဟမ္ဘဲလ္ လဲမတတ္နုိင္

ဘီလ္ဂိတ္ၾကီးလဲ ငုတ္တုတ္ၾကီးမႈိင္ လို့..

မင္းဆီအေရာက္လာဖို့

ကားလ္ဘင့္ဇ္ ကိုစီးရမလား

ေဂ်ာ့ခ်္ စတီဗင္ဆင္ ကိုစီးရမလား..

စဥ္းစားရက်ပ္တယ္..

ရိုက္ညီေနာင္ ကိုမ်က္စပစ္ေတာ့..

"တန္ရာ တန္ရာ ေပါ့ကြာ " တဲ့

" အႏူဖင္နဲ႕ ေရႊယဥ္မစီးခ်င္စမ္းပါနဲ႕" တဲ့

ကဲ...အိုင္းစတိုင္း ေရ..

ခင္ဗ်ား ရီေလတီဗီတီ ၾကီးနဲ့ပဲ

အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္ေရႊ႔႕ေပးစမ္းပါေတာ့.....။

(ဘာရယ္လိုေတာ့ မဟုတ္၀ူးဗ်ာ .. နွစ္သက္မိတာေလးေပါ့ ..

 ကုိယ္ပိုင္ကဗ်ာ မဟုတ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ ......

မူရင္း စာဆိုေရာ ေဆာ္တီးပဲဗ်ာ .. အမည္မေဖၚျပနိုင္လို ့ .. )