ရီေလတီဗီတ

အရင္လိုပါပဲ....
ထြက္ေနက် ေနကထြက္လာေတာ့

ေရာက္ေနက် ဒီမနက္ပဲ

ရုပ္ၾကီးဖ်က္ျပီးေရာက္လာတယ္ (သိတာေပါ့)

ၾကားေနက် အသံေတြနဲ့အတူ

နုိးေနက်အတိုင္းပဲ နုိးလာခဲ့...

လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရင္း

သတိရေနက် နာမည္တစ္ခု

နႈတ္ခမ္း၀..ေရာက္..အ..လာ..

အဲ့ဒီ့မွာ ျဂိဳဟ္ပတ္လမ္းေတြ စ လြဲေတာ့တာပဲ.....။



မင္းမွမရွိေတာ့တာ..

ၾကိဳး ခဏ ခဏ ျပတ္လြန္းတဲ့ ဂစ္တာကိုပဲ

တူနဲ႕ရုိက္ျပီး ဆံုးမမယ္

ကီးတစ္လံုးလဲျပီး

ၾကိဳးတစ္စံုေျပာင္းတပ္တယ္

ဒါပဲ...

မနက္ျဖန္မွာ မင္းအတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေပါ့



မင္းကိုလြမ္းတဲ့ အလြမ္း

ဘယ္လိုမ်ားၾကမ္းရပါ့

ဂေရဟမ္ဘဲလ္ လဲမတတ္နုိင္

ဘီလ္ဂိတ္ၾကီးလဲ ငုတ္တုတ္ၾကီးမႈိင္ လို့..

မင္းဆီအေရာက္လာဖို့

ကားလ္ဘင့္ဇ္ ကိုစီးရမလား

ေဂ်ာ့ခ်္ စတီဗင္ဆင္ ကိုစီးရမလား..

စဥ္းစားရက်ပ္တယ္..

ရိုက္ညီေနာင္ ကိုမ်က္စပစ္ေတာ့..

"တန္ရာ တန္ရာ ေပါ့ကြာ " တဲ့

" အႏူဖင္နဲ႕ ေရႊယဥ္မစီးခ်င္စမ္းပါနဲ႕" တဲ့

ကဲ...အိုင္းစတိုင္း ေရ..

ခင္ဗ်ား ရီေလတီဗီတီ ၾကီးနဲ့ပဲ

အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္ေရႊ႔႕ေပးစမ္းပါေတာ့.....။

(ဘာရယ္လိုေတာ့ မဟုတ္၀ူးဗ်ာ .. နွစ္သက္မိတာေလးေပါ့ ..

 ကုိယ္ပိုင္ကဗ်ာ မဟုတ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ ......

မူရင္း စာဆိုေရာ ေဆာ္တီးပဲဗ်ာ .. အမည္မေဖၚျပနိုင္လို ့ .. )